Myśli samobójcze w depresji

0
1073
fot. Pixabay.com

Samobójstwo to najgroźniejsze powikłanie depresji. 20% ludzi, którzy mają nawracające depresje, odbiera sobie życie. Połowę wszystkich samobójstw popełniają osoby, które zmagają się z depresją. Dlatego tak ważne jest zgłoszenie się do lekarza oraz rozpoczęcia odpowiedniego leczenia.

Depresja jako przyczyna samobójstwa

Myśli samobójcze to objaw depresji, a nie świadoma decyzja danej osoby, która próbuje popełnić samobójstwo. Osoba z depresją może mieć zmieniony sposób myślenia o sobie i o rzeczywistości. Ten jej depresyjny sposób myślenia przyczynia się do popełnienia przez nią samobójstwa. Jeśli dana osoba ma myśli samobójcze albo takie próby za sobą, to należy ją skierować na leczenie do szpitala psychiatrycznego.

Myśli samobójcze, które pojawiają się w depresji, wskazują na jej końcowe już nasilenie. Przeważnie poprzedzają je myśli rezygnacyjne. Dla osoby z depresją bardzo często myśli samobójcze są naturalnym skutkiem, który świadczy o braku nadziei albo o braku wiary w możliwość rozwiązania swoich problemów, a wtedy pojawia się myśl o samobójstwie, co ma umożliwić uwolnienie się od swojego ciężkiego życia.

Myśli te są trudne do wyeliminowania, ponieważ nie da się przekonać osoby z depresją, która chce popełnić samobójstwo, że nie warto tego robić, ponieważ życie jest piękne. Ma to związek z tym że chory potrafi tylko oceniać swoją przyszłość z perspektywy depresji.

fot. Pixabay.com

Tak naprawdę wiele osób, które mają myśli samobójcze w depresji, nie chce umierać, ale równocześnie bardzo chce się uwolnić od swojego cierpienia, bo nie są w stanie żyć z takimi problemami. To oznacza, że próba samobójcza może być ucieczką nie od życia, ale od cierpienia.

Myśli samobójcze a próba samobójcza

Bardzo ważne jest tutaj, aby odróżnić od siebie trzy istotne pojęcia, których nie powinno się używać zamiennie. Te pojęcia to:

  • myśli samobójcze – osoba myśli o samobójstwie, ale też planuje je i ma potrzebę zrobienia tego;
  • próba samobójcza – nie doprowadza ona do śmierci, ale można powiedzieć, że jest to próba wołania o pomoc;
  • samobójstwo dokonane – doprowadza do śmierci.

Trzeba jednak pamiętać o tym, że każda próba samobójcza będzie zwiększała ryzyko popełniania samobójstwa dokonanego. Bardzo wielu pacjentów w przeciągu roku ponawia swoją próbę samobójczą, a największe ryzyko jest przez pierwsze trzy miesiące. Ryzyko próby samobójczej zależy od etapu choroby. Największe ryzyko jest na początku zachorowania na depresję, a przeważnie niebezpieczny jest pierwszy rok choroby. Jeśli jest duża liczba nawrotów depresji, to zwiększa się pesymizm chorego, a to z kolei sprawia, że nie wierzy on, iż może uwolnić się od depresji i do tego dochodzą problemy rodzinne, co zwiększa ryzyko próby samobójczej.

Należy również zwrócić uwagę na końcowy czas każdego epizodu depresji, ponieważ gdy dochodzi do poprawy, to objawy znikają, ale nie wszystkie od razu, a to sprawia, że pacjent jest już aktywny, ale i tak może mu towarzyszyć obniżony nastrój. Taka zwiększona aktywność sprawia, że chory może łatwiej popełnić samobójstwo.

Z kolei w czasie remisji również mogą pojawić się okoliczności, które będą sprzyjały popełnieniu próby samobójczej. Są to przede wszystkim przypadki remisji niepełnej, gdzie nadal jest umiarkowane obniżenie nastroju, a także występuje lęk, bezsenność, czemu towarzyszy przeczucie, że chory już nie wróci do swojej wcześniejszej sprawności.

Kiedy dochodzi do próby samobójczej?

Bardzo często głoszone jest przekonanie, że osobę z depresją do samobójstwa popycha poczucie beznadziejności, winy, a także chęć uwolnienia się od swojego cierpienia albo myślenie, że jest to sytuacja bez wyjścia. Tak naprawdę te charakterystyczne objawy depresji nie skłaniają każdej osoby do podjęcia próby samobójczej. Badania dowiodły, że ryzyko popełnienia samobójstwa związane jest z występowaniem dodatkowych elementów, takich jak:

  • bardzo duży poziom lęku, niepokój psychoruchowy oraz zaburzenia snu;
  • poczucie beznadziejności, poczucie sytuacji bez wyjścia, przekonanie, że ma się do czynienia z ciężką i nieuleczalną chorobą, ale też czasami pojawiają się urojenia;
  • poczucie winy związane z przekonaniem, że popełniło się jakieś ciężkie grzechy albo przestępstwo;
  • dysforyczny nastrój, czyli reagowanie rozdrażnieniem, złością albo agresją na mało ważne sytuacje;
  • odczuwanie przewlekłego bólu oraz występowanie przewlekłych chorób somatycznych.

Osoba z depresją zawsze powinna zgłosić się po pomoc specjalisty, aby można było wdrożyć odpowiednie leczenie.

PODZIEL SIĘ

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here