Schizofrenia jest to bardzo ciężka choroba psychiczna. Naukowcy uważają, że jej przyczyną są zaburzenia równowagi pomiędzy substancjami chemicznymi w mózgu, które inaczej określane są jako neuroprzekaźniki. Jaki jest przebieg schizofrenii?
Czym jest schizofrenia?
Schizofrenia jest chorobą psychiczną, w której dochodzi do występowania epizodów psychotycznych, takich jak: urojenia, omamy oraz zdezorganizowane zachowanie, ale też występują okresy zubożenia emocjonalnego, apatii, a także wycofania. Występujące objawy można leczyć w znacznym stopniu, ale i tak zaburzenie to jest nadal stanem bardzo złożonym.
W tej chorobie pacjent doświadcza takiego stanu, w którym dochodzi do tego, że jego myśli, czyli procesy poznawcze, ale też emocje oraz zachowania są zaburzone, przez co bardzo trudne staje się prawidłowe ocenianie rzeczywistości. Wymienione wyżej procesy są taką podstawą, na której rozwijają się różne objawy choroby. Do tych objawów zalicza się, np. omamy, urojenia, apatię, zubożenie emocjonalne, wycofanie społeczne, ale też zaniedbywanie swojego wyglądu.
Schizofrenia ma wpływ na różne obszary funkcjonowania danej osoby, a to z kolei prowadzi do powstawania objawów, które inni ludzie odbierają jako dziwaczne, ale też przerażające (i również takie są dla tej danej osoby).
Jak przebiega schizofrenia?
Sposób pojawiania się objawów, a także epizodów psychotycznych w schizofrenii jest różny u poszczególnych osób. Do tego obraz tej choroby może ulegać zmianom w czasie jej trwania, a poza tym różne typy objawów, mogą stać się w określonym czasie objawami dominującymi. Przebieg schizofrenii jest zazwyczaj długotrwały, czyli przewlekły.
W schizofrenii dochodzi do tego, że nawracające krótkotrwałe, czyli ostre epizody, w których dochodzi do nasilenia objawów psychotycznych, występują pomiędzy dłuższymi okresami, a w nich objawy psychotyczne są mniej nasilone, ale też mogą być nieobecne. Natomiast objawy negatywne oraz zaburzenia poznawcze występują w obu okresach choroby.
Jeśli chodzi o początek tej choroby, to może on być nagły, ale też może dochodzić do narastania objawów przez tygodnie, miesiące oraz lata. Ta faza określana jest jako faza prodromalna. W tej fazie objawy są niespecyficzne, a mogą one dotyczyć różnych form izolowania się od społeczeństwa, niedbania o siebie, utrata zainteresowania pracą albo nauką, ale też pojawianie się dziwnych zachowani lub przekonań.
Natomiast ostra faza choroby jest określana jako epizod psychotyczny, w którym występują tzw. objawy pozytywne. Te objawy polegają na tym, że pacjent doświadcza urojeń, omamów, lęku, ale też może stracić poczucie rzeczywistości. Podczas leczenia, a czasami nawet bez leczenia w tej fazie choroby dochodzi do wyciszenia, dzięki czemu chory pozostaje w stanie remisji, która umożliwia mu funkcjonowanie. Może także pozostać w stanie z obecnymi objawami negatywnymi i/lub z zaburzeniami poznawczymi. Tymi objawami są: zubożenia emocjonalne, brak zainteresowań, trudności z planowaniem i myśleniem abstrakcyjnym, a także skłonności do izolowania się od społeczeństwa. Czas, w którym leczenie jest skuteczne, jest określane jako faza stabilizacji.
Nie da się przewidzieć, jak będzie przebiegała ta choroba po pojawieniu się pierwszego epizodu psychotycznego. Około 15% osób, które miały do czynienia z epizodem schizofrenii, już nigdy nie będzie miało kolejnych epizodów, a to oznacza, że całkowicie wyzdrowieją. Jednak bardziej prawdopodobne jest to, że u chorego pojawią się kolejne epizody psychotyczne, które będą przeplatane okresami z objawami rezydualnymi, czyli objawami resztkowymi. Całkowite wyzdrowienie będzie bardzo mało prawdopodobne, jeżeli w długim czasie występował przebieg schizofrenii z licznymi epizodami.
Niestety ponad 50% chorych ze schizofrenią, będąc już na jakimś etapie choroby, będzie próbowała popełnić samobójstwo, a u 10% pacjentów takie próby kończą się śmiercią. W grupie osób, które chorują na schizofrenię, współczynnik śmiertelności jest znacznie wyższy niż u osób w populacji ogólnej. Ma to związek z tym że współwystępuje u nich wiele schorzeń medycznych, a także częściej dochodzi do prób samobójczych.
Schizofrenia najczęściej rozpoczyna się pomiędzy 15. a 25. rokiem życia. Natomiast rzadko pojawia się po 40. roku życia, ale możliwe jest jej wystąpienie w każdym wieku.
